„ Dziurawej podpinki nawet diabeł nie nagrzeje”, jak mówi stare słowiańskie porzekadło. A w przypadku niechlujnie albo nieumiejętnie rozwieszonego underquilta, o szpary i dziury nie trudno.

PROBLEM

Prawidłowo rozwieszony docieplacz jest napięty i mocno unosi pusty hamak; całą powierzchnią ściśle przylega do spodu i boków kokonu z pasażerem na pokładzie, zatrzymując w swojej masie powietrze ogrzane ciałem dyndasa. Pomaga w tym odpowiednie napięcie odciągów podpinki i ściągaczy jej w krótszych bokach – nie za słabe, ale i nie nazbyt mocne, bo powstaną szczeliny, którymi dostanie się zimne powietrze.

Niestety, nawet idealnie zawieszony docieplacz nie będzie wolny od nieszczelności. Zasadniczym źródłem problemu jest standardowy sposób mocowania odciągów underquiltów do wierzchołków hamaka. Tak rozwieszona podpinka jest wyłącznie rozciągana, a uszczelnienie osiąga się przez dociśnięcie do niej załadowanego hamaka. Im cięższy underquilt, tym łatwiej o szpary…

ROZWIĄZANIE

Zamiast zaczepiać odciągi podpinki do wierzchołków hamaka, trzeba przesunąć punkty jej mocowania na cięciwę, o 15~25 cm od jej końców. Dzięki temu underquilt będzie jednocześnie rozciągany między końcami hamaka i dociągany do spodu kokonu, lepiej uszczelniając jego styk z podpinką.

Najprostszym rozwiązaniem jest zawiązanie na cięciwie dwóch stałych pętelek przy użyciu węzła prusika, do których bezpośrednio zaczepia się odciągi podpinki.

Powyższy patent sprawdzi się świetnie w przypadku podpinek, które mają osobny odciąg w każdym rogu, a nie jest to standardem. Są konstrukcje, w których zastosowano linkę na stałe łączącą dwa końce każdego krótszego boku – tak zbudowany jest np. popularny Otul firmy Lesovik. Można zawiesić go do prusików na cięciwie, jednak wymaga to przewleczenia każdego z zawiesi hamaka między krótkim bokiem podpinki a pętlą jej odciągu tak, aby pętla odciągu leżała na cięciwie.
Nie jest to wygodne w praktyce, bo wymaga wieszania docieplacza razem z hamakiem lub odpinania zawiesi zainstalowanego kokonu w celu zamontowania underquilta.

Metoda z prusikami nie znajdzie również zastosowania do hamaków ze zintegrowaną moskitierą, w których cięciwa poprowadzona jest pod siatką.
Do takich zadań hamakowicze zza oceanu używają tzw. „triangle tingies” – małych, trójkątnych kawałków materiału z karabinkami w każdym narożniku, które pozwalają przesunąć punkty mocowania na cięciwę w hamakach ze zintegrowaną moskitierą.

Trójkątne adaptery nie są jednak dostępne na naszym rynku, a nawet jeżeli byłyby, to nie są kompatybilne z podpinkami o konstrukcji zbliżonej do lesovikowego Otula… Na szczęście łatwo można temu zaradzić.

ULEPSZAMY OTULA

Potrzebne będą cztery kawałki sznurka o średnicy 1~1,5 mm i długości po około 25 cm oraz dwa małe karabińczyki, haczyki od rękawiczek (ang.: mitten hooks) lub cokolwiek o podobnej funkcjonalności.

Z dwóch sznurków zróbcie stałe pętle, używając węzła wantowego (ang.: Double Fisherman’s Bend).

Na jednym końcu każdego z dwóch pozostałych odcinków sznurka zawiążcie pętle regulowane z węzłem blake’a (ang.: Blake’s Hitch).

Na jednej pętli odciągu Otula, przy jednym narożniku podpinki zawiążcie stałą pętlę używając węzła prusika, a przy drugim rogu – regulowaną pętlę, przy użyciu węzła blake’a.

Tak zmodyfikowaną podpinkę wieszacie standardowo – jak przewidział producent, a dodatkowo, nad cięciwą, pętlę stałą i regulowaną spinacie karabińczykiem / haczykiem / przetyczką. Prusiki można przesuwać na odciągach, a regulowana pętla pozwala kontrolować stopień podciągnięcia underquilta do góry.

Voilà!
Miłego dyndania bez dziur w całym.